Clarity (وضوح)

من هم چادري مي شوم

در جريان خبر مشكوك چادر سر كردن مجيد توكلي هستيد كه؟ آقايان وبلاگ نويس در يك اقدام بديع  و نوآورانه ديگر آمده اند و در حمايت از او چادر و مقنعه و يا روسري سر كرده و عكسش را منتشر كرده اند. من هم چند سال قبل براي مزاح كردن با بچه هاي فاميل چادر سر كردم كه عكسش هم  تا حالا در موبايلم باقي مانده خوشبختانه! كه اصلا فكر نمي كردم روزي در وبلاگ منتشر بكنم آنهم براي  چنين كار آزادي خواهانه و مترقيانه اي! آن را به صورت مقابل در آوردم كه مي توانيد ببينيد:

ولي راستي اين خانمها چه مي كنند با اين حجاب و چادر؟ چند ثانيه اش هم آدم را كلافه مي كند. من كه راضي نيستم!

اين كارتون وحيد نيك گو را ببينيد كه خيلي خنده دار است: حجاب سبيل تان را رعايت كنيد!

تنها پوشاندن بلدند

وبلاگ نويسها پاسخهاي دندن شكن و بي نظيري نوشته اند در مورد خبر احمقانه اي كه از سوي خبرگزاري در مورد چادر سر كردن مجيد توكلي جهت فرار و مقايسه كار او با بني صدر منتشر شده. يكي متعلق است به مسيح علي نژاد كه عنوانش خيلي گوياست:

 قصه تحقیر مجید توکلی، قصه حقارت زنان سرزمین من هم هست

از آن بهتر يادداشتي است كه در گوگل ريدر بود:

فارغ از کذب بودن یا صحیح بودن خبر! حالا اگه این مجید توکلی مثلاً اسمش بود سمیه توکلی و بعد با لباس پسرونه می خواست فرار کنه اینقدر ننگ آور نبود نه؟ تازه کلی هم با این حرکت همه حال می کردن، چون لباس مرد زنونه بوده اینقدر ننگش بزرگه که اونا پخش می کنن اینا افتادن به تکذیب! انصافاً ما گند تبعیض و تحقیر جنسی رو در نیاوردیم؟ حتی در روشنفکر ترین و مترقی ترین نیروهامون؟

و اين قسمت هم جالب است از مطلبي با عنوان سؤال از خواهران ارزشي در سايت خودنويس:

می‌شود پرسید: " خواهر من، اینقدر از نظرشان وجود پاک‌تان بی‌ ارزش است که شیوهٔ تحقیر، باید پوشاندن لباس شما به مجید توکلی باشد؟"

آ‬رش سيگارچي هم تاكتيك خوبي برگزيده و گفته چطور مي شود استفاده از چنين روشهايي مثلا براي اندرزگو خيلي هم هوشمندانه بوده ولي حالا در مورد توكلي مسخره بازي در مي آوريد:

«لباس زنانه» مجید توکلی ما «بد» ، «کلاه گیس» ِ شهید اندرزگوی شما خوب؟

و در نهايت بهترين هم اين نوشته است با اشاره به اين نكته كه در شانزده آذر دور دانشگاه تهران چادر كشيده بودند:

آنانی می‌ترسند که همه زیر یک چادر بودند نه مجید توکلی

* * *

در پايان فرض كنيم اي خبر ساختگي نباشد. مي شود گفت:

1- آيا انسان نمي تواند جهت حفظ جان خود چادري سر كند؟ شما كه هميشه در بوق و كرنا مي كنيد حجاب برترين پوشش در برابر هجوم هوا و هوس و شيطان است. لابد او هم خواسته خودش را از شر شيطان رجيم مصون بدارد!

2- آيا اين واقعه دليلي واضح بر اعمال خشونت بيش از حد نسبت به دانشجويان  آنهم در محيط دانشگاه نيست؟ و بعد ادعاي اين را هم دارند كه مي خواهند كرسي هاي آزاد انديشي را در دانشگاه ايجاد كنند!

3- آن جوان دانشجوي بسيجي مخلصي كه در اخبار بيست و سي كيفش را برد بالا و گفت ببينيد اين باتون و اسلحه منه، بايد به درستي مي گفت كه باتون در داخل كيفه كه  در مواقع لزوم بيرونش مياوريم.

قلقلك دهنده ذهن و احساسات

يكي از مصائب وبلاگ نويسي كه بنده پس از هفت - هشت سال ‬‬آن را هنوز دارم، دغدغه هاي مربوط به نظر خوانندگان و اصولا موفقيت در جذب مخاطب است. اين وبلاگ را هم كه كلنگش را دو هفته قبل زده و خواستم اين بار بطور ناشناس بنويسم، ولي باز آدم مي خواهد بداند، آيا چيزهايي كه مي نويسد به درد بخور و يا جذب كننده مخاطب است يا نه! به همين منظور به يكي از دوستان كه اهل وبلاگ خواني و وبلاگ نويسي است، گفتم با توجه به اينكه تعداد پستهاي اين وبلاگ جديدم به ده رسيده و فكر كنم ميشه به محتواي آن امتيازي داد و از روي آن مي خواهم در مورد ادامه انتشار آن تصميمگيري كنم، به هركدام از اين پستها از صفر تا ده امتياز داده و به من بفرستد.

او هم افتخار داده و مطالب را خوانده، ولي در پايان ضمن رد خواسته اصلي من، چنين پاسخ داده، كه فكر مي كنم اگر خيلي قانع كننده نباشد، ولي به درد خيلي از وبلاگ نويسها بخورد:

میدونی ، وبلاگ به نظر من یه فضای کاملا شخصیه  .. پس تا زمانی این پتانسیل سهیم شدن احساسات خودت یا بهتر بگم پتانسیل این رو تو خودت دیدی که قسمتی از فضای شخصی خودت رو با دیگران سهیم کنی ادامه بده ... به قول خودم هر چیزی که قسمتی از ذهن یا احساساتت رو قلقلک می ده میتونی با دیگران تقسیم کنی ... ادامه راه با خودت ...

دختر گريان

روز 13 آبان، پس از طي هفتخوان ماموران نيروي انتظامي و بسيجي ها، و در حاليكه اعتنايي به پراكنده شدن جماعت نمي كردم، بالاخره به هفت تير رسيدم. هدفشان از اول اين بود كه نگذارند مردم به آنجا برسند تا فضايي براي عوامل عادي خود ايجاد كرده و مرگ بر آمريكايي بگويند و خوراكي براي تلويزيون فراهم  كنند! همان عوامل عادي كه باتون و اسلحه اي هم به دست نداشتند، در مقابل هو كشيده شدن از سوي مردم، عنان از كف داده با بد و بيراه گفتن به زن و مرد و پير و جوان وحشيانه حمله مي كردند و پشت سرشان نيز افراد مسلح حمايتشان مي كردند. البته در ابتدا نمي دانستم موضوع از چه قرار است و يكبار به تنهايي هو كشيدم كه نزديك بود كار دست خودم دهم و البته در بين جمعيت من را گم كردند.

انگار در عرض چند دقيقه مردم ياد گرفتند كه چگونه رفتار كنند، پس از هو كشيدن و يا گفتن شعارهايي كه به زعم آنها انحرافي بود، بلافاصله جاي خود را عوض مي كردند و يا مي رفتند داخل همان عوامل غير مسلح خودشان! و اينگونه آنها واقعا وامانده بودند كه چه بكنند و حتي شعارهاي عادي خود را نيز نمي توانستند بدهند و هر از چند گاهي در حاليكه رگ كردنشان بيرون زده بود، در حاليكه چشم در چشم مردم زل مي زدند، نعره مرگ بر منافق سر مي دادند و مردم عكس العملي نداشتند جز نگاه عاقل اندر سفيه!

 در اين هير و وير، دختري حدودا بيست ساله را در گوشه ميدان ديدم كه داشت گريه مي كرد. از او پرسيدم اتفاقي برايتان افتاده خانم؟ او هم در حالي كه هق هق كنان گفت: واللا معلوم نيست چرا مردم افتادن جون همديگه! آخه چرا همديگه رو اينطوري مي زنن؟ چرا دو دستگي پيش اومده و ...

من هم ديگر حتي نخواستم دلداريش دهم. با خود گفتم بيچاره مثل اينكه خبرنگار صدا و سيما رو گم كرده.

پ. ن:

با تشكر از نويسنده وبلاگ «به خاطر كتاب ها» كه در مطلب «حالا تو هي از دست هاي بيگانگان بترس» به اين نوشته لينك داده است.

افراط و تفريط

يكي از دلايلي كه اين وبلاگ را درست كردم اين بود كه در وبلاگ اصلي ام گاهي وقتها مي خواستم محافظه كاري را به صورت كامل كناري بگذارم و فحشهاي آبداري نثار آنهايي بكنم كه خون شيشه را در ملت كرده اند. و آنجا نمي توانم، چون تمامي مشخصاتم آنجا هست و ممكن است با مخاطراتي جدي روبرو شوم. ولي مدتي است كه كلنجار مي روم با خود كه عقده بگشايم و البته ديگر هيچ واهمه اي نيست و مي توان بي گدار به آب زد، ولي باز فكر مي كنم اين هم به گونه اي تظاهر است. و اصلا چه فايده، بيايي و ناشناس هي شعار بدهي كه چه بشود!

اصلا مشكل اصلي ما عدم شفافيت است. تا روز قبل از انتخابات مي آمديم و مي گفتيم تحريم پيش كش، آقا بياييد به اين كروبي راي بدهيد كه صاف و ساده گفته من خواهان تغيير قانون اساسي ام و آن يكي هنوز امام امام مي كند و از لزوم نشكستن ساختارها صحبت مي كند! ولي مي گفتند بابا بي خيال شو، اين شانس برنده شدنش خيلي بيشتر است و اصلا اجازه كار به كروبي نمي دهند. و انگار اين حكومت دست يك عده كودن و منگل است كه به همين سادگي نفهمند ماجرا از چه قرار است و همان شد كه ديديم! و البته اين بار همگي از اين سوي بام افتاديم و فركانس شعارها  و خواسته ها از صفر شروع مي شود تا بي نهايت! يا اصلا شنيده نمي شوند و موجودات ديگر مي توانند بشنوندشان؛ و يا زمختند و گوش خراش ...

ولي بين خودمان باشد چه جالب است آدم هر چه مي خواهد دل تنگش بگويد!